Comida-Homenaxe á nosa directiva Zora Leis

 

«Existen personas en nuestras vidas que nos hacen felices 
por la simple casualidad de haberse cruzado en nuestro camino. 
Algunas se incorporan a nuestra existencia y recorren el camino de los días a nuestro lado, compartiendo ideales, trazando ilusiones,  mitigando las angustias y dudas que a veces vuelven la vida  muy difícil de sobrellevar en solitario. Y estoy hablando de ti, Zora, amiga, hermana, compañera.»

Deste xeito comezou ou seu discurso a nosa Presidenta Rosa Gómez Limia, verbas dirixidas a compañeira Zora Leis Barcia con motivo dun sentido homenaxe que Teenses Pola Igualdade lle fixo ou pasado día 26 de xuño como agradecemento polos catorce anos que leva ao fronte da Directiva desempeñando á perfección o posto de Relacións Públicas e Humanas.
Un nutrido grupo de Teenses, amizades, e familiares xuntámonos na casa de Cruz para testimoniarlle coa nosa presenza, a admiración, agarimo e respecto que lle profesamos a esta incombustible muxiana, teense de adopción, que dende un principio entendeu como ninguén cales eran os obxectivos que Teenses Pola Igualdade perseguía dende o mesmo momento dá súa aparición.

«Pienso que hablo en nombre de todas y todos las/os Teenses cuando, aprovecho este pequeño y sencillo homenaje que hoy te hacemos para, aunque de forma insuficiente, agradecerte la fuerza y empuje que nos has dado en esta ya larga travesía asociativa insertada en la lucha contra las desigualdades, juntas en busca de la dignidad que se nos roba en múliples ocasiones sobre todo la dignidad de nosotras las mujeres.»

Ou melloriño de todo foi oa cara de asombro que se lle puxo a nosa entrañable amiga Zora quen non contaba para nada coa iniciativa de facerlle esta homenaxe sorpresa que intentou demostrarlle canto a queremos e cuan digna é ela dá nosa admiración e agarimo.
Non faltaron verbas de afecto por parte dá Vicepresidenta Balbi ou ou seu ?primo? muxián.
Verba contestou emocionada a todas intervencións agradecendo ou noso afecto ?do que non son merecente? e vos agasallos recibidos por parte de todas.
A xuntanza acabou, como non? Cun xantou comunitario e coas cantatas a que nos teñen acostumados as e vos Teenses.