Carta das súas amigas e compañeiras a Josefina (Fina) Angueira Coto

Querida Josefina (Fina) Angueira Coto,

Cómpre dicir adeus, pero en realidade non marchas. Quedas con nós, presente na memoria, nas lembranzas compartidas e en cada paso que demos como asociación e como mulleres que tivemos a sorte de vivir parte da vida ao teu carón.

Eras unha muller brava e valente, decidida e independente, e ao mesmo tempo sencilla, sensible e conciliadora. Sempre disposta a escoitar con paciencia, a tender a man, a buscar o acordo e a atopar solucións. Tiñas esa capacidade rara de facer sentir ás persoas arroupadas e comprendidas, de poñer luz onde había dúbidas, de dar calma cando había inquedanza.

A túa xenerosidade e bondade convertéronte nunha amiga leal e nunha compañeira imprescindible. Con ti todo era máis fácil: unha conversa, un consello, un sorriso… por iso gañaches o cariño e o respecto de todas as que tivemos a fortuna de coñecerte.

Como secretaria de Teenses pola Igualdade, implicácheste desde o primeiro día cunha convicción feminista firme e serena. Crías profundamente na igualdade e sabías que a nosa loita debía continuar, porque o machismo e a violencia contra as mulleres seguen a ser unha realidade. Co teu traballo e a túa constancia axudaches a facer desta asociación un espazo necesario: un lugar de encontro, de apoio, de información e de liberdade para todas.

Mais ti eras moito máis que unha secretaria. Eras unha muller todoterreo e curiosa, capaz de manexar ferramentas, facer carpintería, albanelería ou conducir un tractor, e ao mesmo tempo mergullarte no teatro, nas artes ou nas viaxes. En Martabelas tamén deixaches unha fonda pegada, formando parte do equipo técnico e acompañando cada martes os ensaios co teu xeito de estar, sempre atento e sempre xeneroso.

Eras tamén unha muller de compromiso social e político, guiada pola coherencia, pola sensibilidade e pola crenza firme de que o mundo se podía cambiar a base de diálogo, esforzo e unión.

Doe moito saber que marchas xusto agora, cando acababas de abrir a porta a unha nova etapa de vida, cando tiñas diante tempo para gozar, soñar e facer tantas cousas que che apaixonavan. Mais queda connosco o teu exemplo, a túa alegría, a túa forza e o teu bo ánimo.

Querida Josefina (Fina) Angueira Coto, grazas por todo o que nos deixaches. Querémoste e levámoste para sempre connosco, na memoria e nos corazóns.

As túas amigas e compañeiras da Xunta Directiva
Teenses pola Igualdade